Jacqueline de Romilly... μία πρέσβειρα του Ελληνισμού!

Ήθελα να ετοιμάσω ένα μικρό ρεπορτάζ για αυτή την μεγάλη γυναίκα που πέθανε το περασμένο Σάββατο αλλά διάβασα το post της Roadartist που ήταν αρκετά πιο πλήρες από ότι ήθελα να γράψω οπότε και το αναδημοσιεύω εδώ!

Πέθανε σε ηλικία 97 ετών, η μεγάλη ελληνίστρια και ακαδημαϊκός  

Ζακλίν ντε Ρομιγύ. Λάτρης του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, ενσάρκωνε μια ουμανιστική αντίληψη του πολιτισμού. Παθιασμένη με τον ελληνικό πολιτισμό, μελέτησε τον Θουκυδίδη, τον οποίο αποκαλούσε «έναν από τους άνδρες της ζωής της», καθώς επίσης τον Όμηρο, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη.

Γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1913 στην πόλη Σαρτρ. Ο Εβραίος πατέρας της σκοτώθηκε στο μέτωπο όταν η Ζακλίν ήταν ενός έτους. Τη μεγάλωσε η μητέρα της, μυθιστοριογράφος.

Μεταφράστρια των Ελλήνων κλασικών στα γαλλικά, δημοσίευσε πλήθος μελετών για την αρχαία ελληνική γραμματεία και ιστορία, ενώ δίδαξε ως καθηγήτρια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Διατέλεσε διδάκτωρ σε μερικά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Το 1995 της δόθηκε η ελληνική υπηκοότητα και το 2001 ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του Ελληνισμού.

Η Ζακλίν ντε Ρομιγύ διακρινόταν με μια βαθιά εσωτερική γαλήνη. Ήταν άνθρωπος αυστηρός, παθιασμένος και με χιούμορ παρόλο που τα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν τυφλή.

Καλή της ανάπαυση.
..και ένα μεγάλο Ευχαριστώ.

Ακολουθεί ένα αφιέρωμα, όπου η Jacqueline de Romilly μιλάει για τη ζωή της, την ευτυχία που βίωσε, τον αγώνα της να διδάξει τον ελληνικό πολιτισμό στα πέρατα του κόσμου, την αγωνία της για το μέλλον της Ελληνικής γλώσσας..
Μια γυναίκα πρότυπο, η οποία αγάπησε την Ελλάδα, ίσως περισσότερο από ότι οι ίδιοι οι Έλληνες..















..Φράσεις της, από το παραπάνω αφιέρωμα..

"Δεν είναι μόνο η απόκτηση γνώσης που είναι άμεσα χρήσιμη, την οποία έχουν κερδίσει βγαίνοντας στη ζωή, είναι η διαμόρφωση του πνεύματος. Μαθαίνουν να κρίνουν, μαθαίνουν γιατί δεν κατανόησαν σωστά κάτι, μαθαίνουν να διορθώνουν ένα λάθος. Ταυτόχρονα, διαμορφώνεται το πνεύμα, με την ευρύτερη έννοια. Έρχονται σε επαφή με όλα αυτά που σκέφτηκαν κάποιοι άνθρωποι. Δεν σκεφτόμαστε μόνοι μας, δεν είναι δυνατόν. Υπάρχουν ενδείξεις, σημεία αναφοράς. Αναφέρομαι πάντα στους ήρωες της Αρχαίας Ελλάδας. Έχουν κάποια ιδεώδη, κάποια ευγένεια. Σε κάθε επίπεδο της ύπαρξης μας, έχουμε ανάγκη να μπορούμε να εκφραστούμε ξεκάθαρα, να δούμε καθαρά αυτό που θέλουν και για ποιο λόγο. Την διαμόρφωση της γλώσσας, του πνεύματος, των ιδεωδών, την έχουμε ανάγκη ό,τι κι αν κάνουμε στη συνέχεια." (για τους μαθητές της, αξία των ανθρωπιστικών σπουδών)

"Σκέφτομαι πως είναι απόλαυση. Όταν έχεις εξασκηθεί σε βάθος σχεδόν σε όλη σου τη ζωή, να φτάνεις να εκφράζεις, να επικοινωνείς, να καθορίζεις, ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτά που έγιναν, αυτά που μετανιώνεις, επειδή έγιναν, που χαίρεσαι, επειδή έγιναν, όλα αυτά που εκτιμάς. Ειλικρινά, σαν μια άσκηση της συνείδησης."

"Υπάρχουν στιγμές ανεκτίμητες. Απόδειξη ότι πρέπει, να απολαμβάνουμε ό,τι μας προσφέρεται στον μέγιστο βαθμό. Όταν στερήθηκα κάτι, το ανακάλυψα…κι έχει σχέση με την επιθυμία μου να προσέχουμε τα κείμενα, γενικότερα την ομορφιά. Δεν αναφερθήκαμε ούτε μια φορά στη λέξη «ομορφιά», όμως με αφορμή τα αρχαία ελληνικά κείμενα, με αφορμή τη θέα ή την ποίηση, με κάθε δυνατή αφορμή, πως θα ήταν δυνατόν να μην αναφερθούμε στην ομορφιά; Για μια τυφλή, διότι είμαι σχεδόν τυφλή, ή τουλάχιστον για κάποιον που δεν βλέπει καθόλου καλά, υπάρχει ακόμα η ομορφιά και η αντίληψη της ομορφιάς."

**Μια έκτακτη ανάρτηση, για μια μεγάλη ξεχωριστή μορφή των γραμμάτων.
Ως ένα ελάχιστο "ευχαριστώ" για την προσφορά της..