ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙΣ & ΕΣΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ...

Τώρα τελευταία οι φίλοι μου στο face έχουν εμπνεύσεις... Τι να γράψω παραπάνω εγώ;;; Αυτοί τα λένε όλα! 
 Μετά το προηγούμενο κείμενο που επαναδημοσίευσα που ήταν του Λ.Κ. πάρτε ένα ακόμα του Ι.Ι. ο οποίος τα λέει με το όνομα τους! Αξίζει να ξοδέψετε 3 λεπτά να το διαβάσετε!!!
Ιδού το κείμενο του με μερικά σχόλια μου:

Μπαίνεις στη βιβλιοθήκη... με μια γρήγορη ματιά θα δεις γύρω σου χειρουργικές, παθολογίες, φαρμακολογίες, ή ακόμα και ιστολογίες και βιοχημείες που διαβάζουν τα προκλινικά έτη. Όλα τα βιβλία είναι τεράστια σε σημείο που λυπάσαι τα παιδιά που τα διαβάζουν. Αν δε είσαι ο ίδιος φοιτητής Ιατρικής, σου φαίνεται πολύ παράξενο που επί μια βδομάδα μπορεί να μη βγεις από το σπίτι και να μην περάσεις το μάθημα, την ώρα που φίλοι σου από άλλες σχολές μπορεί να είναι μέχρι τα χαράματα έξω, το πρωί να δώσουν μάθημα και να το περάσουν. Δεν θέλω να "την πω" σε καμία σχολή, αλλά κακά τα ψέμματα...


Όταν περάσαμε σε αυτή τη Σχολή (σ.σ. που πιστέψτε με μόνο εύκολο δεν ήταν με 19,2 βάση) όλοι μας έλεγαν "τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα... αλλά εσύ ήθελες να γίνεις γιατρός"

Όταν έρχεται η εξεταστική, (σ.σ. 5 βδομάδες ολοήμερο διάβασμα + 2 προετοιμασία για το πρώτο μάθημα) όλοι μας λένε "τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα... αλλά εσύ ήθελες να γίνεις γιατρός"

Όταν έχεις καθημερινές παρουσίες στα νοσοκομεία και στην πρώτη απουσία πρέπει να κάνεις 4ωρη εφημερία ακούς "τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα... αλλά εσύ ήθελες να γίνεις γιατρός"

Όταν διαβάζεις Παθολογία 1200 σελίδων (σ.σ. σελίδων Α4 με γραμματοσειρά 8) για να πάρεις πτυχίο κάποιος θα σου πει "τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα... αλλά εσύ ήθελες να γίνεις γιατρός"

Όταν πάρεις το πτυχίο και ενώ σε όλες τις άλλες ορκομωσίες τα παιδιά πηγαίνουν για καφέ ή για φαγητό, ενώ εσύ εξαφανίζεσαι πάνω στη μηχανή ενός φίλου για να προλάβεις να καταθέσεις τα χαρτιά σου όλοι σου λένε "τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα... αλλά εσύ ήθελες να γίνεις γιατρός"

Κι όταν περιμένεις την ειδικότητα για χρόνια, αναγκάζεσαι να φύγεις στο εξωτερικό, βλέπεις να σου κλέβουν τις θέσεις άτομα που ήρθαν από πανεπιστήμια αμφιβόλου ποιότητας του εξωτερικού θα ακούσεις πάλι "τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα... αλλά εσύ ήθελες να γίνεις γιατρός"

Κι όταν με το καλό γίνεις γιατρός, θα πληρώνεσαι τις εφημερίες που είσαι υποχρεωμένος να κάνεις μετά από 4 χρόνια, θα είσαι αναγκασμένος να τα καταφέρεις ακόμα και αν από το ιατρείο του Νοσοκομείου ή το χειρουργείο λείπουν τα απαραίτητα, θα σε ξυπνάει στις 5 το πρωί ο κάθε πονεμένος, θα είσαι υποχρεωμένος να αναλαμβάνεις το οποιοδήποτε έρχεται να ζητήσει τη βοήθεια σου, υποχρεωμένος να ακούς τους συγγενείς από έξω να σε βρίζουν, υποχρεωμένος να απολογηθείς ακόμα και αν δεν εχεις ζητήσει ποτέ φακελάκι...

Κι όταν με το καλό γίνεις γιατρός θα σε έχουν όλοι στη μπούκα επειδή τα ΜΜΕ το λένε ξεκάθαρα "όλοι οι γιατροί τα αρπάζουν" και επειδή υπάρχει κάπου ένας υπουργός που σε αποκαλεί συντεχνία...

Όταν με το καλό γίνεις γιατρός κάποιοι θα σου στερούν το δικαίωμα να απεργήσεις ακόμα και αν σε κλέβουν, γιατί ΕΣΥ κάνεις το ύψιστο λειτούργημα...

και τότε θα ακούς "τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα... αλλά εσύ ήθελες να γίνεις γιατρός"

Με την κυβέρνηση απέναντί τους, τα ΜΜΕ των πουλημένων δημοσιοκάφρων να στρέφουν ΟΛΟΥΣ τους πολίτες εναντίον τους, με τις εφημερίες απλήρωτες, με την κατάσταση στα νοσοκομεία αποκαρδιωτική, με τις ελλείψεις στα φάρμακα να βαράνε κόκκινο οι γιατροί απεργούν και υπήρξε κάποιος βουλευτής του ΔΝΤ που πρότεινε να αφαιρεθούν οι άδειες όσων λείπουν...
ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙΣ & ΕΣΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ...

ΕΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΤΙΣ ΠΑΡΕΙΣ!!!



Άπειρα respect στον Ίππο για το κείμενο!