Με τα παρακάτω θέλω να δώσω μία απλή σύγκριση των δύο χωρών (με αφορμή και την εργασία που πρέπει να κάνω και για την σχολή μου) όσο αφορά τα συστήματα υγείας. Βέβαια θα μπορούσαν να δουν τα χάλια μας οι πολιτικοί (και ειδικά η αυριανή κυβέρνηση) και να δούμε αν μπορεί να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Ξανατονίζω ότι το κείμενο είναι γνώμη του συγγραφέα, εκτός από τα επιστημονικά στοιχεία, όπου αναφέρονται και οι πηγές τους...
Αν συγκρίνουμε το σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας και περίθαλψης της Καταλωνίας (και του μεγαλύτερου μέρους της Ισπανίας), με το αντίστοιχο της Ελλάδος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι φαίνεται κάπως πιο οργανωμένο και ότι μπορεί να προσφέρει παραπάνω στην κοινότητα. Κάθε χρόνο, με τις εξετάσεις ειδικότητας δίνονται περίπου 1900 θέσεις ειδικότητας οικογενειακής ιατρικής (φέτος δόθηκαν 1892 σύμφωνα με το υπουργείο υγείας της Ισπανίας).
Η Ισπανία διαθέτει 73,8 γενικούς Ιατρούς ανά 100.000 κατοίκους σύμφωνα με τα στοιχεία της Ισπανικής Στατιστικής εταιρείας, την ώρα που η Ελλάδα διαθέτει μόνο 1,5 σύμφωνα με την δική μας ΕΣΥΕ. Δηλαδή κατά μέσο όρο ένας Γενικός Ιατρός στην Ισπανία έχει υπό την ευθύνη του 1355 κατοίκους, ένω ένας Έλληνας,αντίστοιχα περίπου 66.000..... Είναι προφανές λοιπόν, ότι στην Ισπανία, μπορούν να διαθέσουν περισσότερο χρόνο για τις πραγματικές ανάγκες τις πρωτοβάθμιας υγείας, αφού ο κάθε ιατρός έχει υπό την ευθύνη του πολύ λιγότερους ασθενείς.
Έτσι, στην Ισπανία αν κάποιος ασθενής έχει ένα πρόβλημα, θα επεισκεφθεί πρώτα τον οικογενειακό ιατρό,και στην συνέχεια,αν το κρίνει ο ιατρός του, θα πάει στο νοσοκομείο. Επίσης, αν το πρόβλημα δεν είναι οξύ, δεν είναι ανάγκη ο ασθενής να παραμείνει στο νοσοκομείο, αφού μπορεί να συνεχίσει την θεραπεία του στο κέντρο υγείας της περιοχής του.
Εκτός αυτού, οι γενικοί ιατροί στην Ισπανία, βλέπουν ένα πολύ ευρύτερο φάσμα περιστατικών από ότι οι συμπατριώτες μας (σύμφωνα με όσα γνωρίζω από τα κέντρα υγείας που επισκεφθήκαμε οι συμφοιτητές μου και εγώ). Την ώρα που οι δικοί μας γενικοί ιατροί ξοδεύουν αρκετή ώρα στην συνταγογράφηση και στην γραφειοκρατία με τα χαρτιά, στην Ισπανία την επανάληψη της συνταγογράφησης για χρόνιες ασθένειες την έχουν αναλάβει οι νοσηλευτές, ενώ οι απαραίτητες πληροφορίες είναι ψηφιοποιημένες,και έτσι ο γιατρός μπορεί να διαθέσει περισσότερο ουσιαστικό χρόνο στα προβλήματα και στην παρακολούθηση των ασθενών, όπως και στην πρόληψη!
Μετά από τα στοιχεία που έδωσα παραπάνω νομίζω καταλαβαίνουν όλοι πως επιβάλλεται στην χώρα μας να ανοίξουν περισσότερες θέσεις ειδικότητας για την γενική ιατρική (όπως και για άλλες ειδικότητες), αλλά επίσης να δημιουργηθούν και νέα κέντρα υγείας μέσα στις πόλεις, ώστε σιγά σιγά να δημιουργηθεί στον κόσμο το αίσθημα ότι μπορεί να απευθύνεται πρώτα στον προσωπικό του ιατρό πριν πάει στο νοσοκομείο για το παραμικρό πρόβλημα, όπως και επίσης ότι αν έχει ένα μικροπροβληματάκι μπορεί να το λύσει άμεσα στο κέντρο υγείας της περιοχής του χωρίς να χρειαστεί να περιμένει μήνες ολόκληρους σε λίστες!
Τέλος,σίγουρα χρειάζεται να αλλάξει το σύστημα λήψης ειδικότητας το οποίο αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι για τα πανηγύρια,αλλά αυτό θα αναπτυχθεί σε άλλο post!
Φίλε Δημοσθένη, πολλά είναι που πρέπει να αλλάξουν στην Ελλάδα, κι ίσως όλα! Το θέμα είναι όμως, ότι στην τελική, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει γιατί φταίμε εμείς. Έχουμε βρει δυο δήμιους και τους εναλάσσουμε αντί να δοκιμάσουμε κάτι άλλο. Δε μας αρέσει ο ένας δήμιος και στην επόμενη τετραετία ξαναγυρίζουμε στον άλλο. Και μετά πάλι στον άλλο, που στο βάθος βέβαια, είναι ίδιοι! Λοιπόν δεν έχουμε ίχνος πολιτικής μνήμης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ πάντως καλά κάνεις και τα γράφεις κι έχεις απόλυτο δίκιο... Καλό σου μεσημέρι...
καλησπερα κ καλη εβδομαδα φιλε
ΑπάντησηΔιαγραφήεσυ πολυ καλα τα λες κ τα γραφεις αλλα ποιος σε ακουει...
Διάττων όπως τα λες είναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήLaplace ευχαριστώ και ανταποδίδω! Μακάρι,γιατί είναι η τελευταία μου πριν την κάνω μόνιμα πλέον ;)
Όσο για αυτό που λέτε και οι 2, όντως κανείς δεν με ακούει, αλλά τι να κάνω... εγώ αυτά που βλέπω, αυτά γράφω κι όποιος με ακούσει καλώς! Αν ο καθένας προσπαθεί να αλλάξει έστω και λίγο κάποια πράγματα, θα έχουμε μεγάλες αλλαγές. Το πρόβλημα είναι με τους βολεμένους που δεν αλλάζουν τίποτα!
Αυτό το σύστημα με τους γενικούς γιατρούς και τις αυτοματοποιήσεις το έχουμε κι εμείς και δεν το συμπαθώ καθόλου. Βέβαια φαντάζομαι ότι εμείς έχουμε λιγότερους γιατρούς, είναι και το εθνικό (δωρεάν) σύστημα υγείας στη μέση, οπότε ο μέσος όρος ενός ιατρικού ραντεβού είναι μόλις 8 λεπτά, τις περισσότερες φορές βλέπεις νοσοκόμα αντί για γιατρό, και για εξετάσεις σε στέλνουν μόνο αν δεν μπορούν να μαντέψουν τι έχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως η περίθαλψη είναι δωρεάν και το φακελάκι είναι άγνωστη λέξη. Είναι κι αυτό μια παρηγοριά...
Επειδή έχω υπηρετήσει και στην Ισπανία (όπως και στις ΗΠΑ) πέραν της Ελλάδας, θα ήθελα να σου τονίσω το πρόβλημα των γιατρών στην Ισπανία. Βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από εμάς, καθώς α) σπουδάζουν ιδιωτικά ή σε δημόσιο πανεπιστήμιο και μετά δίνουν και οι δυο κατηγορίες εξετάσεις, για να αναγνωρίσουν το πτυχίο τους (!), β) οι ειδικευόμενοι πληρώνονται με βασικό μισθό κάτω από χιλιάρικο (!), γιατί θεωρείται ότι κάνουν "πρακτική" ακόμα -σκέψου ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ισπανία είναι τα ενοίκια και οι ειδικευόμενοι με το μισθό τους αναγκάζονται να μένουν με τους γονείς τους και γ) οι μισές τουλάχιστον ασφάλειες δεν παρέχουν δωρεάν υγεία, παρά μόνο αν ο φορολογούμενος βάλει το χέρι στην τσέπη και συμπληρώσει εξτρά. Νομίζω στην Ελλάδα το σύστημα είναι χίλιες φορές καλύτερο. Λάθος σύγκριση επέλεξες :p
ΑπάντησηΔιαγραφήMAD δεν είναι ακριβώς έτσι, τα πράγματα για Ισπανία (για ΗΠΑ δεν έχω την παραμικρή ιδέα, οπότε εκεί μπορείς να μας δώσεις τα φώτα σου).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γιατροί εδώ είναι σε καλύτερη μοίρα από εμάς... αρχικά γιατί έτσι νοιώθουν. Αυτό δεν είναι επιχείρημα σύγκρισης, αλλά είναι πολύ σημαντικό. Ξέρω αρκετούς ειδικευόμενους στην Ελλάδα οι οποίοι δεν είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένοι, και πολλούς τελειόφοιτους στην Ελλάδα που θα την κάνουν σίγουρα. Σε αντίθεση, εδώ στην Ισπανία, οι ειδικευόμενοι δεν παραπονούνται τόσο, και οι τελειόφοιτοι σε μικρό ποσοστό σκέφτονται να φύγουν. Όσο για αυτά που είπες...
α) Η Ισπανία αν θυμάμαι καλά έχει μόνο 2 ιδιωτικά Ιατρικής και γύρω στα 35 δημόσια... οι εξετάσεις μετά, αν μιλάμε για το MIR, δεν είναι για να αναγνωρίσουν το πτυχίο τους, αλλά για να διαλέξουν την ειδικότητα τους.Το πτυχίο είναι αναγνωρισμένο μόλις τελειώσουν την σχολή. Και αυτό είναι το δίκαιο. Γιατί στην Ελλάδα ο καλύτερος της Αθήνας π.χ. έχει τις ίδιες πιθανότητες να πάρει καρδιοχειρουργική στο παπαγεωργίου, με το τελευταίο ρεμάλι που σπούδασε σε ιδιωτικό στην ρουμανία...γιατί το μόνο απαιτούμενο είναι να μπεις σε λίστα αναμονής Εδώ αυτό δεν γίνεται... δίνουν όλοι εξετάσεις και ανάλογα με τις γνώσεις σου, και το πόσο καλά θα τα πας, έπιλέγεις αυτό που μπορείς. Ούτε λίστες αναμονής 10 χρόνων, ούτε σκηνικά ζούγκλας και ξύλο στις νομαρχίες για το ποιος ήρθε πρώτος, όπως γίνεται σε εμάς...
β) Ο βασικός όντως είναι κάτω από χιλιάρικο! ΑΛΛΑ (εδώ το αλλά είναι μεγάλο) η κάθε εφημερία πληρώνει κάτι πάνω από 200, οπότε με 4 εφημερίες πας κοντά στα 2000 τα οποία τα παίρνεις κάθε μήνα,σε αντίθεση με τους κ@@@@ληδες τους δικούς μας που πολλές φορές πληρώνουν τις εφημερίες με κάτι καθυστερήσεις μηνών... οι δικοί μας νομίζω ότι 2000 δεν πιάνουν και κάνουν καμιά 6-7 24ωρες αν δεν κάνω λάθος... Εκτός αυτού, έχεις τη δυνατότητα να δουλέψεις και στον ιδιωτικό τομέα... έχουν μεγάλει έλλειψη γιατρών και πληρώνουν καλά... Αν δηλαδεί δουλεύεις και Σάββατο σε μία κλινική, που κανονικά δεν έχεις νοσοκομείο, τότε πας στα 2.500-3.000 τον μηνα που δεν είναι άσχημα για να ζήσεις! γιατί ναι τα νοίκια είναι πιο ακριβά, αλλά τα σούπερ μάρκετ είναι πολύ πιο φθηνά, όπως και ο καφές και αρκετά άλλα... α
γ) αυτό με τις ασφάλειες ομολογώ ότι δεν ξέρω ακόμα πως δουλεύει... στο κέντρο υγείας πάντως που ήμουν 2 μήνες, όλοι οι συνταξιούχοι παίρναν δωρεάν τα φάρμακα! Το είδα με τα μάτια μου.
Δεν ξέρω αν έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε που ήσουν εσύ εδώ, αλλά νομίζω ότι τώρα είναι αρκετά πιο ανθρώπινα... Σουηδία δεν είναι, αλλά για μένα είναι καλύτερα από Ελλάδα!