Ανθρωπιά vs Απλοί Αριθμοί...

Το παρακάτω περιστατικό εκτυλίχτηκε μπροστά στα μάτια μου,και στις 2 του φάσεις, αλλά φυσικά δεν πρόκειται να πω ονόματα,απλά θα περιγράψω το περιστατικό!

Χθες Κυριακή, ήμουν στην εφημερία, και γινόταν της πόπης από κόσμο... οι ασθενείς μας βγαίναν απ΄τ΄αυτιά που λεν κι εδώ... Αυτό κυρίως λόγω της Γρίπης Α ( Για αυτό θα ποστάρω σύντομα...) αλλά και επειδή δεν είχε μπάλα... ναι μην γελάτε... όταν έχει μπάλα πάντα έχει λιγότερο κόσμο στα επείγοντα! Αφού λοιπόν είχε τον απίστευτο κόσμο, η μεγαλύτερη ειδικευόμενος αποφάσισε ότι ένας ασθενής που είχε εισαχθεί με υπερτασική κρίση, είχε αποφύγει τον κίνδυνο και μπορούσε πλέον να πάει σπίτι και να συνεχίσει η παρακολούθηση από τους δικούς του, ώστε να αδειάσει ένα ακόμη κρεβάτι, αφού έξω περίμεναν πολλοί, με οξέα προβλήματα. Ενημερώθηκαν λοιπόν οι δικοί του, των οποίων η απάντηση ήταν ότι αυτοί δεν τον θέλουν στο σπίτι, και ότι αυτός ζει μόνος του τα τελευταία χρόνια, ανάμεσα στο σπίτι και το καφενείο της γειτονιάς... έγινε προσπάθεια για να αλλάξουν γνώμη έστω και για μια νύχτα,αλλά ΄μάταια... (ένα σχόλιο εδώ... πρέπει να είναι πολύ τραγικό να έχεις γυναίκα και 4 γιους και να σε παρατάν όλοι,ακόμα και στις κρίσιμες στιγμές... εύχομαι να μην το ζήσει κανείς μας....). Έτσι λοιπόν οι 3 ειδικευόμενοι τα μίλησαν λίγο και φοβούμενοι την πορεία του αν τον έστελναν στο σπίτι που ζει μόνος, αποφάσισαν να κρατήσουμε τον κύριο μέχρι σήμερα το πρωί όπου θα αναλάμβανε η κοινωνική λειτουργός, για εισαγωγή σε κάποιο οίκο ευγηρίας, όπου τουλάχιστον θα τον προσέχει κάποιος...

Σήμερα το πρωί,στην ενημέρωση για τα περιστατικά της εφημερίας έγινε το σώσε! Η αναπληρώτρια διευθύτρια (κοντά στα 60φεύγα χρονών...) οριώταν προς τους ειδικευόμενους για το συγκεκριμένο περιστατικό. Να τους λέει ότι εμείς είμαστε νοσοκομείο και όχι κοινωνικο ίδρυμα. Και πως τόλμησαν να έχουν κρεβάτι κατειλημμένο στην κλινική για ασθενή με παθολογία άλλης κλινικής την στιγμή που υπάρχουν τόσοι ασθενείς που θα μπορούσαν να εισαχθούν κτλ....

Αν το πάρεις καθαρά αριθμητικά και στυγνά επαγγελματικά, η γιαγιάκα (εγώ γιατρό δεν την λέω μετά το σημερινό...) έχει δίκιο σε αυτά που λέει! ΌΜΩΣ οι ειδικευόμενοι δεν λάκησαν στις φωνές της γιαγιάκας. Ούτε ένας από τους 3... το πήρε πάνω της η μεγαλύτερη και της είπε ότι μπορεί να είναι ειδικευόμενη της κλινικής μας, όμως την ενδιαφέρουν γενικότερα οι ασθενείς σε όποια κλινική και αν έπρεπε να ανοίκουν. Και ότι αν το πάρουμε με αριθμούς θα έπρεπε να τον στείλει σπίτι, αλλά αν έχουμε την ελάχιστη ευαισθησία ως γιατροί, έπρεπε να τον κρατήσουμε... ούτως η άλλως μιλάμε για ένα διάστημα περίπου 12 ωρών...

Συνέχισε για λίγο το σκηνικό και το έκλεισε ένας επιμελητής λέγοντας ότι είναι ώρα να πάμε για επίσκεψη στους ασθενείς... Έτσι οι πρωταγωνιστές του παραπάνου περιστατικού φύγαν με νεύρα, κι εγώ ιδιαίτερα περήφανος που μέρος από τη

νέα γενιά γιατρών δρα με αυτό τον τρόπο! Μου δίνει την αίσθηση (και θέλω να ελπίζω όχι την ψευδαίσθηση) πως θα είμαστε πιο άνθρωποι από τους προηγούμενους!

Ίδωμεν...