Παιδιά και πάλι παιδιά!!!

Δεν γουστάρω τους ενήλικες ασθενείς!!!

Εδώ και καιρό λέω πως θα πάρω παιδιατρική ειδικότητα (μάλλον παιδοχειρουργική ή παιδοορθοπαιδική) αν και πιθανώς δυστυχώς να χρειαστεί να ασχολούμαι με ενηλικες για αρκετά χρόνια ακόμα πριν αφοσιωθώ στον παιδιατρικό πληθυσμό.

Πολλοί είναι οι λόγοι που θα μπορούσα να παραθέσω, όσο αφορά προσωπικά κριτήρια (ασχολιομουν γενικότερα με προσκοπισμό, κατασκηνώσεις κτλ πριν σκληρύνει πολύ η σχολή). Επίσης πολλοί θα πουν ότι σε πονάει πιο πολύ να βλέπεις ένα παιδάκι άρρωστο από ότι έναν 80άρη κτλ... Εκτός του ότι κάποιος θα πρέπει να κάνει και αυτή τη δουλειά (όπως και κάθε δουλειά άλλωστε...) 2 είναι οι λόγοι που κατά κύριο λόγο με ωθούν προς τις παιδιατρικές ειδικότητες.

Πρώτον, η έλλειψη ειλικρίνειας των ενηλίκων όσο αφορά την υγεία τους. Έρχεσαι στο νοσοκομείο, ή στο ιατρείο ή οπουδήποτε... Σου κάνουν ένα σωρό εξετάσεις (που παρεπιπτόντως επιβαρύνουν όλους τους φορολογόμενους, οπότε καλά είναι να μην γίνονται αν δεν χρειάζονται)! Δεν βρίσκουν τίποτα... σου κάνουν παραπάνω εξετάσεις κτλ κτλ Σπάνε και τα @@@ τους να βρουν τι στον κόρακα μπορείς να έχεις, γιατί τα ευρήματα δεν αντιστοιχούν με όσα λες, και όταν τελικά βρουν κάτι που δεν επιδέχεται άρνησης, παραδέχεσαι ότι έχεις κρύψει στοιχεία! Πραγματικά πόσο ανώριμοι είναι κάποιοι άνθρωποι ακόμα και στα 50,60 ή 70;;; Πολλά περιστατικά έχω δει ήδη και ας είμαι τελειόφοιτος...

Τι θέλετε;;; Από ασθενή που έρχεται με εικόνα εγκεφαλοπάθειας, και λέει ότι δεν πίνει, και του κάνεις εξετάσεις για ηπατικά ένζυμα και είναι πιο κόκκινα και από τον Κόκκαλη... Μετά τον ξαναρωτάς και σου λέει, "αν είμαι στεναχωρημένος πίνω" και φυσικά εντελώς τυχαία συμπίπτει να είναι στα κάτω του πολλές μέρες το τελευταίο διάστημα...

Ακόμα χειρότερο περιστατικό... Ασθενής που σε μία τυπική εξέταση βγάζει ανεβασμένες τιμές όσο αφορά το νεφρό. Τον ρωτάς, τον ξαναρωτάς και σου λέει ότι ποτέ δεν είχε τίποτα, εκτός από την σκωληκοειδίτιδα. Τον στέλνεις για ακτίνες, υπέρηχο κτλ κτλ... τίποτα. Ε, στο τέλος κάνεις μια βιοψία και σου βγαίνει διαβητική νεφροπάθεια και τρελένεσαι... Αφού δεν είναι διαβητικός... Και μετά τον ξαναρωτάς και σου αποκαλύπτει πως έχει διαβήτη εδώ και 20 χρόνια που τον ελέγχει, αλλά δεν ήθελε να το πει...

Και το χειρότερο;;; Έγκυος έρχεται στον γυναικολόγο, και αυτός ρωτάει τα πάντα για την προηγούμενη γέννα και αυτή του κρύβει ότι είχε προεκλαμψία. Αυτός το ανακαλύπτει τυχαία μιλώντας με γνωστή του, γυναικολόγο. Κατσαδιάζει λίγο την έγκυο, γιατί φυσικά αυτά δεν κρύβονται και της λέει να κάνει αμνιπαρακέντηση, να δουν αν υπάρχει πρόβλημα κτλ... Η επόμενη φορά που ήρθε στον γιατρό ήταν όταν πλέον είχε αποβάλλει...

Σε αντίθεση με τους διάφορους λόγους που μπορεί να έχει ο καθένας για να κρύβει πράγματα από τον γιατρό, όταν φτάνει η ώρα για τα παιδιά το 99% τουλάχιστον των γονέων λένε την αλήθεια όσο αφορά την υγεία του παιδιού τους! Πιθανότατα γιατί ανησυχούν πολύ περισσότερο για αυτό, ή γιατί θα νιώθουν ενοχές να κρύψουν πράγματα για το παιδί τους.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι μπορεί όπως είπα και πιο πάνω ένα παιδί σε βαριά κατάσταση να σε ρίχνει παραπάνω από έναν ενήλικο, αλλά αρκετές φορές ένας ενήλικος το πολύ πολύ να σου πει ένα ευχαριστώ κρύο, ή να σε κοιτάει στραβά γιατί νομίζει ότι του κρύβεις πράματα (δεν ξέρετε πόσοι ασθενείς στο νοσοκομείο νομίζουν ότι έχουν καρκίνο και τους το κρύβουν οι γιατροί!!!) κτλ κτλ.

Από την άλλη, ακόμα και μία πλάκα να κάνεις σε ένα παιδάκι, πόσο μάλλον αν του θεραπεύσεις αυτό που το πονάει, θα σου ρίξει ένα χαμόγελο που θα σου φτιάξει την ημέρα!!! Άσε που πολλοί γονείς είναι πολύ πιο χαρούμενοι όταν θεραπεύεις το παιδί παρά τους ίδιους!

Οπότε, παιδιά και πάλι παιδιά!!!