Έκρηξη βλακείας στο Σύνταγμα!!

Αντιγράφω από taxalia γιατί με εκφράζει απόλυτα...

Μια ασήμαντη επιχειρησιακά έκρηξη, χωρίς ζημίες ή θύματα, έγινε η χαρά του δράστη, ο οποίος θα περάσει ένα διασκεδαστικό Σαββατόβραδο. Δεν έχει και τίποτα η τηλεόραση.....
Ο βλαμμένος, που δεν έγινε αυτό που ήθελε η μαμάκα του όταν ήταν παιδί, πέταξε μια σακούλα με εκρηκτικό μηχανισμό, σε έναν κάδο σκουπιδιών, κάτι που δεν.... εμπεριέχει κανέναν συμβολισμό και κανέναν ηρωισμό, πήρε τηλέφωνο στην Ελευθεροτυπία και μετά άνοιξε τη High Definition tv του, για να απολαύσει τις βλακείες των media.
Μετά, με την ησυχία του, θα πάει στο ιντερνετ καφέ της γειτονιάς του, θα παραγγείλει το αγαπημένο του Johny, θα ανάψει το Cohiba και θα στείλει την "προκήρυξη", στο διαδίκτυο, χλευάζοντας την ανικανότητα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος να τον εντοπίσει.
Μετά, ένας άλλος βλαμμένος, πήρε τηλέφωνο για να αναγκάσει τους Ευζώνους να απομακρυνθούν από τη σκοπιά, κάτι που θα ήταν μεγάλη συμβολική νίκη, πράγματι.
Προφανώς ευρισκόμενος κάπου απέναντι, θα βιντεοσκοπούσε την αποχώρηση και μετα θα την "ανέβαζε" στο διαδίκτυο, όπως το κάψιμο της ελληνικής σημαίας και άλλες τέτοιες καγκουριές, για τις οποίες επαίρονται οι καραγκιόζηδες επαναστάτες.
Πόσες φορές θα το φωνάξουμε ότι δεν μπορεί να προστατευθεί κανείς από έναν αποφασισμένο βλάκα;
Τι θα πει "στο πιό φρουρούμενο σημείο της Ελλάδας"; Άν ο άλλος είναι βλαμμένος, μπορεί να προστατευθείς;
Πόσες φορές πρέπει να πούμε ότι πρέπει να απομυθοποιηθεί η "τρομοκρατία";
Ότι οι προβολείς πρεπει να πέφτουν δυνατά πάνω στο κεφάλι του ίδιου του δράστη κι όχι της πράξης του;
Μόνο ένα πράγμα θα μας γλιτώσει: η απομυθοποίηση αυτών των γελοίων στα μάτια των πιτσιρικάδων που τους γουστάρουν και κάποτε θα τους μιμηθούν.
Και για την απομυθοποίηση δεν χρειάζεται τίποτε άλλο, παρά να μετδίδονται ζωντανά οι δίκες κάθε κοπρόσκυλου και μάλιστα διακαναλικά. Για να βλέπουν οι έφηβοι, πόσο κατουριούνται στα βρακιά τους και θέλουν τη μαμάκα τους οι "μαχητές" των δρόμων.
Όσοι έτυχαν να βρίσκονται σε δίκη "αντεξουσιαστή" έστω και μια φορά (όπως ο γράφων) καταλαβαίνουν.
Το αξιολύπητο θέαμα της μαμάς, που ορκίζεται ότι ο γιόκας της είναι καλό παιδί κι ότι όλα είναι συνομωσία της αστυνομίας, φτάνει για να περάσει ο πολίτης στη θέση του χλευάζοντος.